Ο τέως Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου Μύρωνας Νικολάτος γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια νομική οικογένεια, εφόσον ο πατέρας του Γεώργιος Μ. Νικολαΐδης και ο παππούς του Μιχαήλ Γ. Νικολαΐδης ήταν διαπρεπείς δικηγόροι στη Λάρνακα. Ο εκ μητρός παππούς του Κωνσταντίνος Χρ. Χριστοφίδης ήταν επίσης νομικός αλλά άσκησε το δικηγορικό επάγγελμα στη Λάρνακα για μόνο δύο χρόνια.
Δείτε τα βιογραφικά του στοιχεία
Η νομική ήταν ανέκαθεν η μόνη μου επιλογή
Μεγάλωσα κατευθυνόμενος προς τα νομικά επομένως ήταν φυσικό να σπουδάσω Νομική. Είχα κλίση προς τα νομικά και δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Επέλεξα λοιπόν, να σπουδάσω στην Αγγλία στο London School of Economics όπου απέκτησα το LLΒ και το LLM και είμαι και Barrister του Middle Temple. Δικηγόρησα στο γραφείο του πατέρα μου στη Λάρνακα από το 1979 και το 1986 διορίστηκα δικαστής, αρχικά στη Λεμεσό και μετά πήγα και στις υπόλοιπες επαρχίες. Υπηρέτησα ως Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου σε όλες τις ελεύθερες πόλεις κι αφυπηρέτησα ως Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου πριν από μερικές μέρες.
Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έφτανα στη θέση του Προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου
Ως φοιτητής Νομικής δεν φανταζόμουν τον εαυτό μου, ότι θα γινόμουν δικαστής. Βέβαια θαύμαζα πάντα τους δικαστές και στην Αγγλία και στην Κύπρο. Ο πατέρας μου, μού είχε εμπνεύσει εκτίμηση και σεβασμό για τους δικαστές και δεν με εμπόδισε όταν μου δόθηκε η ευκαιρία, δεν έφερε προσκόμματα. Μπορεί ενδόμυχα να είχα κάποια φιλοδοξία να γινόμουν δικαστής αλλά ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα έφτανα μέχρι τη θέση του Προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Ποτέ δεν το μετάνιωσα που διορίστηκα δικαστής, μου έδινε μεγάλη ικανοποίηση από την αρχή και μπορώ να πω ότι η σταδιοδρομία μου ως δικαστής, εξελίχθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Και οι δύο Προέδροι της Δημοκρατίας που με διόρισαν ήταν έγκριτοι νομικοί. Επί προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου διορίστηκα ως Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου την 1/12/2004 και επί Προεδρίας Νίκου Αναστασιάδη έγινα Πρόεδρος του Ανώτατού Δικαστηρίου στις 25/7/2014 και οι δύο Προέδροι είχαν δικηγορήσει ενώπιον μου.
Κατά τη διάρκεια της θητείας μου στο Ανώτατο εκδόθηκαν αρκετές αποφάσεις που εμπλούτισαν τη νομολογία για σημαντικά συνταγματικά θέματα
Δύσκολες υποθέσεις και χρονοβόρες υπήρξαν πολλές. Η κάθε υπόθεση έχει τις δικές της δυσκολίες και ο κάθε δικαστής στα Πρωτόδικα δικαστήρια οφείλει να μελετά τη μαρτυρία και να εφαρμόζει τη νομολογία. Στο Εφετείο είναι διαφορετικά, ασχολείσαι κυρίως με τα νομικά σημεία και σπάνια το Εφετείο επεμβαίνει στα ευρήματα, επί των γεγονότων, των Πρωτόδικων Δικαστηρίων. Στο Ανώτατο Δικαστήριο είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ αρκετά με το Συνταγματικό Δίκαιο. Ασχολήθηκα κυρίως με τις αναφορές του Προέδρου, που τα τελευταία χρόνια είναι πάρα πολλές και ιδιαίτερα την αρχή της διάκρισης των εξουσιών, η οποία εγείρεται συχνά αναφορικά με τη συνταγματικότητα των νόμων. Αρκετές φορές οι υποθέσεις αυτού του είδους, είναι περίπλοκες ιδίως όταν, δεν είναι ξεκάθαρο κατά πόσο μια ενέργεια εμπίπτει στην αποκλειστική αρμοδιότητα της μιας ή της άλλης εξουσίας.
Το Σύνταγμα μας, σε κάποιους τομείς είναι από τα καλύτερα, διότι προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα, κατοχυρώνει την αρχή της διάκρισης των εξουσιών και κατ’ επέκταση την έννοια του κράτους- δικαίου. Κατά την άποψη μου όμως, το Σύνταγμα υπήρξε δυσλειτουργικό για το κυπριακό κράτος. Δόθηκαν ειδικά προνόμια στην τουρκική κοινότητα με σκοπό την προστασία της μειονότητας. Με την αποχώρηση των Τουρκοκύπριων αξιωματούχων από υψηλά αξιώματα, το κράτος λειτουργεί ορθά δυνάμει του Συντάγματος του ’60, τροποποιημένου όμως στη βάση του Δικαίου της Ανάγκης, όπου αυτό επιβάλλεται.
Ένας δικαστής πρέπει να εκτελεί τα καθήκοντα του χωρίς να διατηρεί ιδιαίτερες σχέσεις με άτομα που ανήκουν σε κόμματα και οργανώσεις
Όσον αφορά την καθημερινότητα μου ως Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, σπάνια είχα ελεύθερο χρόνο. Ασχολούμουν συνεχώς με υποθέσεις, ακόμα και τα απογεύματα στο σπίτι, ασχολούμουν με τη διοίκηση των δικαστηρίων. Εργαζόμασταν όλοι σκληρά για να ολοκληρωθεί το έργο της μεταρρύθμισης, με σκοπό την αναμόρφωση της δομής και λειτουργίας των δικαστηρίων, την επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης στην Κύπρο. Δηλαδή, θέλουμε να διατηρήσουμε τα θετικά του συστήματος, που είναι η ανεξαρτησία και η εντιμότητα αλλά με αυτές τις νέες δομές που προωθεί η μεταρρύθμιση, η δικαιοσύνη θα απονέμεται και ορθά και ταχέως.
Όταν έχω ελεύθερο χρόνο μου αρέσει πολύ να πηγαίνω στη θάλασσα, ιδίως τα καλοκαίρια μιας και ζω στη Λεμεσό. Μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω, να παρακολουθώ την επικαιρότητα, να διαβάζω βιβλία και τα βράδια να έχω κάποια κοινωνική ζωή, όχι πολύ έντονη αλλά δεν είμαι απομονωμένος από την κοινωνία. Δεν ανήκω σε οργανώσεις ή σε οτιδήποτε που έχει πολιτική χροιά. Θεωρώ ότι ένας δικαστής πρέπει να εκτελεί τα καθήκοντα του χωρίς να διατηρεί ιδιαίτερες σχέσεις με άτομα που ανήκουν σε κόμματα, οργανώσεις κλπ..
Η συνάντηση με τη Βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ
Στα πλαίσια των καθηκόντων μου ως Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου συμμετείχα σε αρκετές εκδηλώσεις στο εξωτερικό. Συναντήθηκα με την Βασίλισσα Ελισάβετ στο Παλάτι του Buckingham με την ευκαιρία των 800 ετών από την υπογραφή της Magna Carta. Σε μια άλλη εκδήλωση, επισκέφθηκα το Βασιλικό Παλάτι της Χάγης όπου συναντήθηκα με τον Βασιλιά της Ολλανδίας Willem Alexander. Στο Κάιρο σε μια εκδήλωση, μας υποδέχτηκε ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Άμπντελ Φατάχ Αλ Σίσι και στο Παλάτι των Ηλυσίων γίναμε δεχτοί από τον Γάλλο Πρόεδρο Μακρόν, ο οποίος είχε προσκαλέσει όλους τους Προέδρους των Ανωτάτων Δικαστηρίων της ΕΕ.
Συνάδελφοι μου έδωσαν το προσωνύμιο «Ο Δικαστής Gentleman»
Ο Δικαστής Αντρέας (Άντης) Κορφιώτης από τη Λεμεσό, με τον οποίο υπηρέτησα στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, στο αυτοβιογραφικό του σύγγραμμα, με περιγράφει ως τον «Δικαστή Gentleman», θεωρώντας ότι ίσως ήμουν ευγενής στις σχέσεις μου.
Τα παιδιά μου είναι η τέταρτη γενεά δικηγόρων, μια οικογενειακή παράδοση 120 χρόνων
Οι κόρες μου Δάφνη και Σοφία ακολουθούν τα βήματα μου είναι και οι δύο δικηγόροι. Δεν τις παρότρυνα εγώ αλλά υποθέτω πως επηρεάστηκαν από την οικογένεια κι είχαν την τάση να επιδιώξουν να ασχοληθούν με τη νομική επιστήμη. Αποτελούν την τέταρτη γενεά δικηγόρων, μια οικογενειακή παράδοση 120 χρόνων, μιας και ο παππούς μου ξεκίνησε τη δικηγορία στις αρχές του 1901, στη Λάρνακα και εργάστηκε για 50 χρόνια, ενώ ο πατέρας μου δικηγόρησε για πάνω από 60 χρόνια κι εγώ συμπλήρωσα πάνω από 40 χρόνια ως Δικαστής και δικηγόρος. Η κόρη μου Δάφνη βρίσκεται τώρα στην δεύτερη δεκαετία και η Σοφία στην πρώτη.
Ο Δικαστής πρέπει να υπηρετεί έντιμα, αμερόληπτα, ευσυνείδητα χωρίς φόβο και πάθος
Ο Δικαστής είναι υπηρέτης της Δικαιοσύνης, την οποία πρέπει να υπηρετεί έντιμα, αμερόληπτα, ευσυνείδητα χωρίς φόβο και πάθος. Η ευγένεια, η ταπεινοφροσύνη και η σεμνότητα μαζί με την υπομονή και την σκληρή εργασία είναι ίσως οι καλύτεροι οδηγοί ενός Δικαστή.
Κaταληκτικά, εύχομαι η Δικαιοσύνη στην Κύπρο να δει καλύτερες μέρες στο εγγύς μέλλον.
