Η Τουρκία πρέπει να τεθεί ενώπιον των ευθυνών της και των υποχρεώσεών της απέναντι στη διεθνή κοινότητα και πρωτίστως απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακολουθώντας τα τελευταία χρόνια μια σταθερή αναθεωρητική πολιτική, η Τουρκία επεμβαίνει με άσχημο τρόπο στα εσωτερικά ζητήματα άλλων κρατών και παραβιάζει θεμελιώδη κυριαρχικά τους δικαιώματα που άπτονται της ίδιας της κρατικής τους υπόστασης. Η στάση της Τουρκίας άρχισε προφανώς να ενοχλεί μέλη της διεθνούς κοινότητας και δη κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτό πρέπει να αξιοποιηθεί έτι περισσότερο ούτως ώστε να προχωρήσουμε από τις φραστικές καταδίκες κατά της Τουρκίας σε ουσιαστικές αποφάσεις που να επιφέρουν κόστος στην Τουρκία για τις έκνομές της ενέργειες. Φυσικά, αυτό δεν είναι αυτοσκοπός, αφού στόχος παραμένει ο τερματισμός των τουρκικών προκλήσεων στην ευρύτερη περιοχή. Όμως, η Τουρκία δεν φαίνεται να αλλάζει ρότα όσον αφορά τον αναθεωρητισμό της και τις γεωπολιτικές της ενέργειες, ενώ παραβιάζει με την δική της ιδιότυπη και παράλογη συνέπεια το διεθνές δίκαιο σε όλο το φάσμα των τεκταινομένων στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή στην οποία ευρίσκεται.
Η Τουρκία έχει ενεργό (παράνομο) ρόλο στη βάση του διεθνούς δικαίου στην περιοχή του Ναγκόρνο – Καραμπάχ, στο Ιράκ, στη Συρία, στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά και επί του εδάφους της (βλέπε για παράδειγμα τις τελευταίες προκλητικές της ενέργειες στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου), στην Λιβύη και στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα (πέραν του ερευνητικού σκάφους Ορούτς Ρέις, υπάρχει πλέον και η έκδοση οδηγιών προς ναυτιλομένους (NAVTEX) σε σχέση με την αποστρατικοποίηση ελληνικών νήσων, αλλά και η σταθερή αμφισβήτηση της Τουρκίας για το καθεστώς του Αιγαίου). Γεωγραφικά αποτυπωμένα τα πιο πάνω ανοιχτά μέτωπα της Τουρκίας δημιουργούν ένα διευρυμένο επεκτατικό κύκλο με επίκεντρο την Τουρκία που, πέραν του ότι επιβουλεύεται την ανάμειξη στα εσωτερικά ζητήματα άλλων κρατών, επιθυμεί να καταστεί η περιφερειακή υπερδύναμη της ευρύτερης περιοχής στην οποία ευρίσκεται. Ένα τέτοιο γεωπολιτικό τόξο είναι αρκούντως επικίνδυνο αφ’ εαυτό, αφού διαταράσσει τις ευαίσθητες ισορροπίες που χαρακτήριζαν ανέκαθεν την εύθραυστη περιοχή μας και σίγουρα αντίκειται στους κανόνες του διεθνούς δικαίου και δη στον Καταστατικό Χάρτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Παράλληλα, η Τουρκία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στο εσωτερικό της μέτωπο. Ειδικά, όσον αφορά στην οικονομία της, οι τεράστιες πληθωριστικές τάσεις, η υποβάθμιση της οικονομίας της, οι εσωτερικοί πολιτικοί τριγμοί και το πολιτικό μέτωπο κατά του Ερντογάν από την αντιπολίτευση, η κατρακύλα της τουρκικής λίρας και οι παρεμβατικές πολιτικές που καταστρατηγούν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, οδηγούν εκ των πραγμάτων σε μια κατά το μάλλον ή ήττον προβληματική κατάσταση για τον Τούρκο Πρόεδρο και αστάθεια στο εσωτερικό της χώρας, ο οποίος ενδεχομένως να επιθυμεί την εξωτερίκευση των εσωτερικών προβλημάτων για τον αποπροσανατολισμό του εσωτερικού μετώπου.
Έχουμε ενώπιον μας ένα σημαντικό χρονικό ορόσημο που είναι η Σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 10ης και 11ης Δεκεμβρίου 2020, στην οποία θα αξιολογηθεί η στάση της Τουρκίας. Στη Σύνοδο του Οκτωβρίου δόθηκε πίστωση χρόνου στην Τουρκία για να αλλάξει την συμπεριφορά της. Τα γεγονότα έκτοτε, όμως, καταφανώς δείχνουν ότι όχι μόνο η Τουρκία δεν άλλαξε την συμπεριφορά της αλλά την έχει κατά πολύ χειροτερέψει με τις προκλήσεις της όπως έχουν οριοθετηθεί πιο πάνω. Αυτό θα πρέπει να γίνει αντιληπτό από τους ευρωπαίους ηγέτες οι οποίοι θα πρέπει να αντιληφθούν πρωτίστως ότι η στάση αυτή της Τουρκίας ουσιαστικά δεν περιποιεί τιμή για την ίδια την Ευρώπη και τις αξίες που την διακατέχουν. Η ρητορική πλέον κατά της Τουρκίας δεν αρκεί για να πείσει την Τουρκία να αλλάξει την παραβατική της συμπεριφορά, ακόμη και απέναντι σε αυτήν την ίδια την Γερμανία, που στο Συμβούλιο Οκτωβρίου προτίμησε (και έπεισε) τα περί της θετικής ατζέντας σε σχέση με την Τουρκία και φυσικά την Γαλλία, με την οποία η Τουρκία έρχεται πλέον σε πλήρη ρήξη, ειδικά μετά τις δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου κατά του Μακρόν.
Ο τουρκικός αναθεωρητισμός προσβάλλει τις κοινές αξίες της διεθνούς κοινότητας και ειδικότερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δοκιμάζει τις αντοχές μας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κάνει έντονες συστάσεις σε τρεις τουλάχιστον περιπτώσεις σε διάστημα ενός μηνός (Έκτακτη Σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου 1-2 Οκτωβρίου, Σύνοδος Ευρωπαϊκού Συμβουλίου 15-16 Οκτωβρίου και έκτακτη τηλεδιάσκεψη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 29 Οκτωβρίου), με την Τουρκία να μην τις λαμβάνει προφανώς υπόψη αλλά αντιθέτως να εντείνει την στρατηγική των προκλήσεων της. Η προειδοποίηση πλέον για την Τουρκία εκφράζεται σε αυτό που δήλωσε ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ: «Προσφέραμε στην Τουρκία έναν καθαρό δρόμο, ώστε να εργαστεί προς μια θετική ατζέντα. Μέχρι τώρα, η Τουρκία δεν έχει επιλέξει τον δρόμο αυτό. Καταδικάζουμε την πρόσφατη μονομερή ενέργεια στην Ανατολική Μεσόγειο – προκλήσεις και ρητορικές, οι οποίες είναι απολύτως απαράδεκτες. Θα έχουμε την ευκαιρία να επιστρέψουμε στο θέμα αυτό τον Δεκέμβριο.»
