Επειδή με ρωτούν πολλοί για το υποχρεωτικό τεστ.
α) Οι αρχές είναι καθιερωμένες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Δεν είναι εδώ κρίσιμο το άρθρο 7 του Συντάγματος όπως είδα να αναφέρεται, αλλά κυρίως τα άρθρα 8 και 15, σε συνδυασμό με τα άρθρα 3 και 8 ΕΣΔΑ. Κρίσιμη είναι η ένταση και φύση της επέμβασης (και για αυτό δεν πρέπει να συγχέεται το τεστ με εμβολιασμό εφόσον είναι δύο διαφορετικά θέματα. Στον εμβολιασμό τρυπιέται το σώμα, ενώ στο τεστ όχι), η αναγκαιότητα και φυσικά η αναλογικότητα. Υπάρχει πλούσια νομολογία (Boffa, JWM κοκ).
β) Εδώ δεν υπάρχει άμεση υποχρεωτικότητα με την έννοια ότι κάποιος επεμβαίνει στο σώμα παρά τη θέληση κάποιου άλλου, αλλά έμμεση με την έννοια ότι επιβάλλονται κυρώσεις σε περίπτωση μη συμμόρφωσης. Και πάλι τα δύο δεν πρέπει να ταυτίζονται. Η αρχή της Σύμβασης του Οβιέδο ότι απαιτείται συγκατάθεση δεν αποκλείει, σύμφωνα με την γνώμη που εφαρμόζεται στο σύνολο των Ευρωπαϊκών κρατών, την επιβολή συνεπειών σε περίπτωση μη τέλεσης μιας πράξης. Και στη δεύτερη όμως περίπτωση προϋποτίθεται να επιβεβαιωθεί η αναγκαιότητα και η αναλογικότητα σε μια δημοκρατική κοινωνία.
γ) Είναι προφανές πως υπάρχει θεμιτός σκοπός, δηλαδή η προστασία της δημόσιας υγείας και η προστασία των δικαιωμάτων τρίτων. Ακόμα και αν κάποιος πιστεύει ότι δεν είναι θετικός στον ιό, αυτό προφανώς δεν προστατεύει τους γύρω του σε περίπτωση που όντως είναι θετικός. Οι συνέπειες του ιού διεθνώς είναι εμφανείς και έχουν οδηγήσει μέχρι σήμερα σε περισσότερα από δύο εκατομμύρια θανάτους.
δ) Συνεπώς, το κρίσιμο είναι η αναλογικότητα. Έχω εκφράσει επανειλημμένα την άποψη ότι τα μέτρα τύπου λοκντάουν και οι υπέρμετροι περιορισμοί στην άσκηση κυκλοφορίας, εργασίας κοκ είναι μη αναλογικοί. Αυτό συνεπάγεται υποχρέωση της πολιτείας να αναζητήσει ηπιότερες μεθόδους λήψης μέτρων. Σαφώς θεωρώ ως ηπιότερο, και κατ’ εξοχήν αποτελεσματικό και στοχευμένο, μέτρο την διενέργεια τεστ από μεγάλες μερίδες του πληθυσμού. Μια προσέγγιση σύμφωνα με την οποία όλα τα μέτρα είναι μη αναλογικά και αντισυνταγματικά, απλώς αφήνει απροστάτευτη τη δημόσια υγεία και κατ’ επέκταση δεν θα συνεπαγόταν συμμόρφωση με τις υποχρεώσεις της πολιτείας σε ένα ευρωπαϊκό κράτος δικαίου.
