Με σημερινή του απόφαση το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε όπως ακυρώσει απόφαση που είχε εκδώσει δυνάμει την οποίας απέρριψε έφεση κατ’ εφαρμογή επιτακτικής πρόνοιας για επίδοση της έφεσης εντός συγκεκριμένης προθεσμίας με βάση τη Δ. 35, Θ. 5 των Θεσμών. Ήταν κοινός τόπος ότι η συγκεκριμένη πρόνοια είχε διαγραφεί με τροποποίηση των Θεσμών το 1998 και αυτή είχε τεθεί ενώπιον του δικαστηρίου από τους δικηγόρους – και εφαρμόστηκε από το Δικαστήριο – εκ παραδρομής. Το Δικαστήριο δέχθηκε ότι ενεργοποιούνταν οι σύμφυτες εξουσίες του ως δικαστήριο της δικαιοσύνης προς παραμερισμό της απόφασής του εφόσον αυτή είχε ληφθεί λόγω εμφανούς λάθους κατά τρόπο ώστε να είναι αδιαμφισβήτητα άκυρη. Απέρριψε τις θέσεις των Εφεσιβλήτων ότι η αίτηση για διόρθωση του λάθους και παραμερισμό δεν είχε τεθεί με αίτηση και έκρινε πως είχε παραβιαστεί θεμελιώδες δικαίωμα των Εφεσειόντων που έπρεπε να διορθωθεί, ως θέμα δικαιώματος πρόσβασης στη δικαιοσύνη.
Δείτε την απόφαση εδώ.
