Εδώ και αρκετά χρόνια η Τουρκία αναδεικνύεται ως ένας από τους μεγαλύτερους παραβάτες του διεθνούς δικαίου, ειδικά εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας, αλλά και σε σχέση με άλλα κράτη της περιοχής όπως είναι η Συρία και η Λιβύη. Οι ενέργειες της Τουρκίας οριοθετούνται από ένα έντονο αναθεωρητισμό που ξεκινά από την αμφισβήτηση ακόμα και διεθνών συνθήκων, όπως είναι για παράδειγμα η Συνθήκη της Λωζάνης και των Παρισίων, και μεταφράζεται, πλέον με έντονο τρόπο, σε πράξεις που αποτελούν κατάφωρες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, του δικαίου της θάλασσας και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου.
Το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» που υιοθετεί η Τουρκία το τελευταίο χρονικό διάστημα στην ρητορική της αποτελεί το απαύγασμα του αναθεωρητισμού της Τουρκίας σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο για την περιοχή, λόγω ακριβώς των ευρύτερων γεωπολιτικών, γεωστρατηγικών και γεωοικονομικών ανακατατάξεων που τεκταίνονται σε αυτήν. Πέραν των επιδιώξεων της επί εδαφών (βλ. για παράδειγμα Συρία, Κύπρος, Ελλάδα – υπενθυμίζεται η αμφισβήτηση των συνόρων της με Ελλάδα στον Έβρο), η Τουρκία επιμένει στην αναθεώρηση των δεδομένων που υπάρχουν στις θάλασσες της περιοχές. Στα πλαίσια τούτου, η Τουρκία αποπειράται να «γκριζοποιήσει» αναγνωρισμένες στο διεθνές δίκαιο θαλάσσιες ζώνες στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Η σταθερή της αμφισβήτηση, που εντατικοποιήθηκε μετά την κρίση των Ιμίων το 1996, της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου κατέληξε σε μια επαναλαμβανόμενη στις πράξεις στρατιωτική παρέμβαση με σκάφη του πολεμικού της ναυτικού που συχνά βρέθηκαν σε πορεία σύγκρουσης με σκάφη του ελληνικού πολεμικού ναυτικού, συνεχείς παραβιάσεις του ελληνικού εθνικού χώρου και παραβάσεις του χώρου ελέγχου πτήσεων (FIR) Αθηνών. Πέραν τούτων, η Τουρκία, στα πλαίσια του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας» και αμφισβητώντας το καθεστώς κυριαρχίας επί των θαλασσών στην περιοχή και την δυνατότητα των νησιών να έχουν υφαλοκρηπίδα και να δημιουργούν θαλάσσιες ζώνες, προχώρησε με την παράνομη συνομολόγηση συμφωνίας οριοθέτησης με την Λιβύη, δημιουργώντας ένα νέο επικίνδυνο προηγούμενο στην διαδικασία του τουρκικού αναθεωρητισμού.
Όσον αφορά την περίπτωση της Κύπρου, η Τουρκία, πέραν της κατοχής επί του εδάφους, εισέβαλε εντός της Κυπριακής ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας και σχεδόν εγκαταστάθηκε σε αυτές τις θαλάσσιες ζώνες, με την πραγματοποίηση τα τελευταία χρόνια σεισμογραφικών ερευνών – οι οποίες απαγορεύονται από τρίτα κράτη σε ΑΟΖ / υφαλοκρηπίδα) άλλων κρατών – και σε έξι γεωτρήσεις εντός αδειοδοτημένων οικοπέδων στην ΑΟΖ και στην υφαλοκρηπίδα της Κυπριακής Δημοκρατίας, με την Τουρκία να ανακοινώνει νέα σειρά γεωτρήσεων. Λόγω της εγγενούς αδυναμίας της Δημοκρατίας στην υπεράσπιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων στις θάλασσες της εν τη απουσία πολεμικής ναυτικής δύναμης, ο Τουρκικός αναθεωρητισμός σε σχέση με την Κύπρο αναμένεται να ενταθεί, ενόσω οι πολιτικές, νομικές, οικονομικές ενέργειες μας δεν επιφέρουν πραγματικό κόστος στην Τουρκία. Στα πλαίσια, φυσικά, της εξωστρεφούς μας εξωτερικής πολιτικής και της διπλωματικής οδού που επιλέγουμε, ορθά, ως απάντηση στις τουρκικές ενέργειες, δημιουργούμε και προσπαθούμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες εκείνες που να αποτελούν πλέον αποτρεπτικό παράγοντα για την επιβολή του τουρκικού αναθεωρητισμού.
