ΘΕΣΗ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ
ΜΕΡΟΣ 11
Το ζητούμενο από τον κάθε νομικό: Συνείδησης δικαιοσύνης».
Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν – λίγα λόγια και απλά: Η δίκη είναι εκ προοιμίου «χαμένη».
Από την στιγμή που ο κατηγορούμενος δεν είναι μαζί με τον δικηγόρο του στο ίδιο έδρανο, πώς είναι δυνατόν να γίνεται στοιχειώδης έστω επικοινωνία – εκτός από νοήματα χεριού και κεφαλής με μορφή περίπου κινουμένων σχεδίων και με εναγώνιες «προσεγγίσεις» του δικηγόρου προς τον κατηγορούμενο στο εδώλιο κατόπιν φειδωλής δικαστικής αδείας; Άπειρες φορές ο κατηγορούμενος επισημαίνει και αναγνωρίζει πολύ καλύτερα από τον δικηγόρο ως γνώστης των γεγονότων κατά την κατάθεση μαρτυριών/τεκμηρίων τα στοιχεία εκείνα τα οποία ναι πρέπει π.χ. να απαντηθούν, να διευκρινιστούν, να τονιστούν ή να τύχουν αντεξέτασης κ.λ.π. Αυτός είναι ο εμπλεκόμενος, αυτός είναι ο απόλυτος γνώστης των γεγονότων της συγκεκριμένη υπόθεσης, αυτός ξέρει τα πάντα για τα γεγονότα στα οποία δεν ήταν παρών κανένας εκεί: ούτε ο δικηγόρος, ούτε ο δικαστής, ούτε ο εισαγγελέας.
Συνεπώς ποιός ο λόγος ο λογικά «πρώτος παρών», ο κατηγορούμενος να τελεί οιονεί αποβεβλημένος της διαδικασίας; Πάντως όποιος και να είναι ο λόγος με τα λίγα νομικά και την ταπεινή νομική μας παιδεία, θεωρούμε ότι η τακτική/πρακτική αυτή αποτελεί λεκέ στο ποδήρες ένδυμα της Θέμιδας και δεν εκπηγάζει ούτε από τις αρχές του ποινικού δικονομικού δικαίου, ούτε από τις περί δικαστηρίων (εν γένει) διατάξεις, ούτε από τις αρχές του φυσικού δικαίου και το κυριότερο: ούτε από τις απαράγραπτες επιταγές της εξ αντικειμένου δίκαιης δίκης με τις οποίες δυστυχώς εξόχως συγκρούεται.
Και η εκ των πραγμάτων διάσταση: Μπορεί ο κατηγορούμενος να έχει κάποιες ιδέες και μάλιστα ακόμη καλύτερες απόψεις να υποβάλει στον πραγματικό χρόνο μαζί με τον δικηγόρο του για την καλύτερη προώθηση της υπόθεσης τους τις οποίες ίσως να μήν σκέφτηκε ο δικηγόρος, διότι ο δικηγόρος δεν είναι ο τα πάντα κατορθώνων και ο τα πάντα γνωρίζων φωτεινός παντογνώστης. Προσωπικά ομολογούμε ότι σε κάποιες ποινικές ναι, όλοι μπορεί να κάναμε ακούσια έστω «λάθη» και ασφαλώς μή ηθελημένα τα οποία όμως προήλθαν από αντικειμενικά εμπόδια, ήτοι της μή στενής προσέγγισης/ άμεσης επικοινωνίας μας με τον κατηγορούμενο αφού δεν ήταν μαζί μας να ανταλλάσουμε απόψεις.
Ο εγκλεισμός του κατηγορούμενου στο εδώλιο κατά την εις βάρος του διαδικασία αποτελεί αποικιοκρατικό κατάλοιπο εξευτελισμού του λαού μας και μας εντυπωσιάζει πολύ που βλέπουμε στην τηλεόραση ποινικά δικαστήρια χωρών που φημίζονται για τις δημοκρατικές τους ανελευθερίες ή ακόμη και δικαστήρια τριτοκοσμικών χωρών όπου ο κατηγορούμενος κάθεται αν όχι με τον δικηγόρο του τουλάχιστον στην πρώτη γραμμή που κάθεται το κοινό πάντως όχι το «κλουβί». Μας εκπλήσσει ακόμη περισσότερο που αυτό γίνεται ακόμη και σε χώρες που διετέλεσαν «πρώην Ανατολικές» και ακόμη μέχρι και σήμερα ίσως κάποιες και να μην φημίζονται για τις δημοκρατικές τους αντιλήψεις.
Η παρουσία του κατηγορούμενου στο εδώλιο:
Κλήση και παρουσία στο εδώλιο να υπάρχει μόνον εάν κριθεί από το δικαστήριο ένοχος ώστε να πληροφορηθεί την καταδικαστική κατάληξη του δικαστηρίου και ασφαλώς να ερωτηθεί εάν επιθυμεί να απευθυνθεί στο δικαστήριο για να πεί (πέραν του δικηγόρου του) και τυχόν δικά του λόγια για μετριασμό της ποινής του ώστε να απαγγελθεί κατ’ αυτού απόφαση/ποινή.
Να σημειώσουμε ότι όλα τα πιο πάνω – δεν σημαίνουν και ή αποτελούν υπαινιγμό ότι θα πρέπει να μειωθεί η αποτελεσματικότητα και η εξάντληση κάθε αυστηρότητας απορρέουσας εκ της ποινικής δικονομίας και εκ της ποινικοδικονομικής διαδικασίας ή να ατονήσει ο δικαστικός ζήλος στο σοβαρότατο επίπεδο της απόδοσης της ποινικής δικαιοσύνης. Ας μήν ξεχνάμε ποτέ ότι για να βρίσκεται κάποιος κατηγορούμενος σε ένα ποινικό δικαστήριο υπάρχει και ένας παραπονούμενος, ενώ συνάμα πάνω από όλους, δικαστές, δικηγόρους και εισαγγελείς πλανιέται επιτακτικά και το περί δικαίου αίσθημα της κοινωνίας μας που ζητά αποκατάσταση του δικαίου.
Το ένα φέρνει το άλλο:
Συνδεόμενο ποινικό θέμα, συνδεόμενες δικαστικές εικόνες: Να μήν ξεχάσουμε τον σκανδαλώδη ορισμό«κεντρικές φυλακές».
«ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ»
Τί είναι αυτό;
Κεντρικές φυλακές; Ποιές κεντρικές φυλακές; Δηλαδή; Και πού είναι οι άλλες οι μή κεντρικές; Μα υπάρχουν δηλαδή πολλές περιφερειακές φυλακές και εξ αντιδιαστολής (εξ αντιπαραθετικού ή εκ συμπερασματικού συλλογισμού) υπάρχουν επίσης πολλές Άλλες φυλακές πέραν του συγκεκριμένου σωφρονιστικού καταστήματος στον Άγιο Δομέτιο Λευκωσίας το οποίο εγωιστικά κρατά για τον εαυτό του τον αποκλειστικό τίτλο του κυριάρχου επιθετικού προσδιορισμού ως «κεντρικές» φυλακές ωσάν κέντρο κύκλου φυλακών, ή αλυσίδας φυλακών ή ως κέντρο διοίκησης ετέρων/υπολοίπων φυλακών; Αυτό είναι ανοησία. Λόγια χωρίς νόημα! Διότι δεν στηρίζονται στην λογική.
Μα αφού δεν έχουμε στην Κύπρο άλλη φυλακή!
Μήπως έχουμε καμία δεκαριά ή εκατοστή άλλες περιφερειακές και λέμε αυτή την απολύτως αδόκιμη για την φυλακή του Αγίου Δομετίου ως διακριτή από τις άλλες φυλακές;
Και πού επιτέλους είναι αυτές οι περιφερειακές;
Αν κάποιος μιλήσει για «κρατητήρια αστυνομικών σταθμών/διευθύνσεων» σωστά μίλησε, ναι αυτά είναι όντως κρατητήρια και ΟΧΙ φυλακή ή φυλακές – να μην τα συγχύζουμε. Συνεπώς από όπου και να ειδωθεί αυτός ο ασταθής όρος και πάλι πέφτει στο κενό της ανυπαρξίας. Όμως και ο πληθυντικός αριθμός επαυξάνει θλιβερά το μέγεθος της ουτοπίας: για να λέγονται «κεντρικές φυλακές» άρα αριθμητικά είναι τουλάχιστον άνω της μίας οι «κεντρικές» με πιθανότητα επί πλέον και άλλων λίγων ή πολλών. Πού είναι επιτέλους η εκ λογικού συμπεράσματος άλλη «μία» ή οι «άλλες λίγες ή πολλές «κεντρικές φυλακές»;
Η φυλακή της Κύπρου είναι μία – ούτε μισή περισσότερη.
Κατ’ επέκταση με αυτή την εντελώς λανθασμένη λογική θα ονομάζαμε και όλα όσα άλλα τμήματα/υπηρεσίες/κρατικά κτίρια/βρίσκονται αριθμητικά στην μονάδα. Δηλαδή θα λέγαμε π.χ. «κεντρικό ανώτατο δικαστήριο», ή «κεντρικό γραφείο (δείνα) επιτρόπου», ή «κεντρική (δείνα) υπηρεσία» «κεντρικό (δείνα) υπουργείο» ή «κεντρικό ΓΕΕΦ», «κεντρικό αρχηγείο αστυνομίας» κ.λ.π. Όμως αυτό θα ήταν λεκτικά άτοπο και παράλογο αφού ένα είναι το ανώτατο δικαστήριο, μια η υπηρεσία του τάδε επιτρόπου, ένα το υπουργείο, ένα τα ΓΕΕΦ, ένα το αρχηγείο! Άρα; Τί κεντρικό και εντός τί είναι;
Συνδεόμενο θέμα: Ναι, Κύπρος χώρα νομιμότητας απλών ανθρώπων (πλην τινών).
Επί του εδάφους συγκριτικού δικαίου θεώρηση: με βάση διαδικτυακά/ πληροφοριακά δεδομένα, γύρω στο 5% του πληθυσμού σε πλείστες χώρες είναι φυλακισμένο. Αν με το ποσοστό 5%, ως διεθνή γενικότητα, εφαρμόσουμε την αναλογία αυτή στην Κύπρο, τότε η αναλογία μας από τις 900.000 του πληθυσμού μας με αυτά τα διεθνή και κατά προσέγγιση στατιστικά δεδομένα θα έπρεπε θεωρητικά να βρίσκονται στην φυλακή 45.000 συμπολίτες μας. Για κάθε 20 άτομα ο ένας (μας) στην φυλακή.
Όμως είμαστε λίγο κάτω από τον αριθμό των 45.000 κατά 44.600 αφού πρακτικά στην φυλακή βρίσκονται ΜΟΝΟ 400. Ερώτημα γράφοντος: υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο με τόσο χαμηλό ποσοστό φυλακισμένων; Το ψάξαμε εκτενώς και για πάρα πολύ χρόνο στο διαδίκτυο και καταλήξαμε σε αρκετά ακριβή προσέγγιση. Απάντηση: όχι.
Άρα το εξ αποικιοκρατίας εκφοβιστικό όνομα και ο εκφοβιστικός και «ψαρωτικός» όρος «κεντρικές φυλακές» είναι απολύτως απορριπτέος ως κατάλοιπο υβριστικό λεκτικό σύμβολο προς τον τίμιο, ηθικό, νομοταγή, φιλότιμο και εργατικότατο λαό μας, εξαιρουμένων τινών πολιτικών και τινών πολιτειακών του συστήματος που απολύτως θα άρμοζε ναι να κατοικούσαν εκεί εσαεί, για να μην αυτό-περιπαιζόμαστε. Δεν θα προσθέσουμε άλλα σχόλια.
ΑΝΑΓΡΑΦΗ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ. ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΡΟΣΩΠΙΑ ΦΥΣΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΟΥ.
Αναγραφή ονομάτων δικαστών. Επιτέλους να αρθεί/ανακληθεί η δικαστική απροσωπία του φυσικού δικαστού.
Ακόμη και εμείς οι δικηγόροι όταν μεταβούμε σε δικαστήριο άλλης επαρχίας δεν ξέρουμε τα ονόματα των δικαστών σε κάθε αίθουσα και γραφείο. Βέβαια αυτό θα το μάθουμε για τον εκδικάζοντα φυσικό δικαστή για την συγκεκριμένη υπόθεση, είτε από το πινάκιο είτε με άλλο τρόπο, όμως δεν είναι αυτό το θέμα.
Το θέμα είναι ότι πρέπει εκτός από την πόρτα του γραφείου του δικαστού να είναι γραμμένο:
α) έξω από την αίθουσα στην οποία εκδικάζει ο συγκεκριμένος δικαστής και
β) στην έδρα ευκρινώς το όνομα του συγκεκριμένου δικαστού ώστε να γνωρίζει ό κάθε πολίτης το αυτονόητο: ποιός είναι ο άνθρωπος ο οποίος θα τον δικάσει.
Η δικαστική απροσωπία είναι παρούσα.
Φανταστήκατε πόσο άσχημο πράγμα και νομικά και ως θέμα τάξης είναι να γνωρίζει ο δικαστής το όνομα, τον αριθμό ταυτότητας, την καταγωγή, το επάγγελμα και την διεύθυνση κατοικίας και εργασίας του διάδικου (αστικά) των κατηγορούμενων (ποινικά) και των μαρτύρων και από την άλλη να μήν γνωρίζει ο συγκεκριμένος πολίτης που βρίσκεται εντός της συγκεκριμένης δικαστικής διαδικασίας με ποιόν άνθρωπο (δικαστή) μιλά, να μην γνωρίζει απολύτως τίποτα γι’ αυτόν, ούτε πώς λέγεται, από πού είναι η καταγωγή και το χωριό του, ποιός τέλος πάντων είναι αυτός που τον κρίνει;
Σκεφτήκατε επίσης ότι αν ο πολίτης δει αναγεγραμμένο το όνομα του δικαστού πιθανόν συνειρμικά να θυμηθεί ή να φέρει στο μυαλό του με βάση το όνομα κάποια σχέση/σύνδεση/φιλική οικογενειακή συγγενική σύνδεση /σύγκρουση/τυχόν λανθάνουσα αντιπαράθεση η οποία αυτή κατάσταση δυνατόν και να επιτάσσει ακόμη και εξαίρεση του συγκεκριμένου δικαστού;
AΦΙΕΡΩΣΗ ΕΝΟΤΗΤΑΣ 1-11
Η παρούσα ενότητα σκέψεων περί την νομική βελτίωση της δικαιοσύνης μας, υπό στοιχεία 1-11 αφιερούται ολικά με μνήμης αγάπη στον αείμνηστο Λουκά Λουκά από τον Μαραθόβουνο επαρχίας Αμμοχώστου, τέως υπουργό της δικαιοσύνης, άριστο νομικό και αξέχαστο φίλο του γράφοντος, ηρωικό πολεμιστή/πολυβολητή στο 286 Μ.Τ.Π. στην Κερύνεια.
Ο Λουκάς ήταν άνθρωπος με σπάνια ηθικά και πνευματικά χαρίσματα, προσηνής και ευπροσήγορος με όλο τον κόσμο, έντιμος, ηθικός, ακέραιος, καλοπροαίρετος και φιλικότατος, συνεχώς αναζητούμενος ως ο απόλυτα «χρήσιμος» στους ανθρώπους του περιβάλλοντος του.
Ο Λουκάς Λουκά τώρα μας ακούει μέσα από τις αληθινές αισθήσεις και εμείς του λέμε ότι ποτέ δεν έφυγε από εμάς, είναι μαζί μας, μας ανήκει, ανήκει στην κοινωνία μας.
Ο Λουκάς Λουκά στα δεκαεννέα του χρόνια ταγμένος στο καθήκον προς την πατρίδα τον Ιούλιο του 1974 υπηρετούσε στην πλέον ισχυρή μονάδα «ελίτ» του πεζικού της Εθνικής Φρουράς, στο 286ον μηχανοκίνητο τάγμα πεζικού.
Έφερε την ειδικότητα του πολυβολητή πάνω στα Ρωσικά τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού ΤΟΜΠ,τύπου BTR152 V1.
Στις 5.30 το πρωί της20ης Ιούλιου του 1974 η πανίσχυρη μηχανοκίνητη μονάδα του Λουκά έλαβε διαταγή να σπεύσει τάχιστα από Λευκωσία, στον χώρο επιχειρούμενης απόβασης από τον εχθρό στο Πέντε Μίλι – Καραβά, Κερύνειας. Ο Λουκάς στην πολεμική πορεία της μονάδας του ήταν επιβιβασμένος στο πρώτο τεθωρακισμένο από τα πρώτα οκτώ BTR152 V1 του πρώτου λόχου.
Στις 6.00 το πρωί και ενώ το τάγμα σε μια τεράστια φάλαγγα με 24 συνολικά θηρία BTR152V1 και πολλά φορτηγά, τζιπ και άλλα βοηθητικά οχήματα στην προέλαση του με σκοπό να έρθει σε επαφή με τον εχθρό στο Πέντε Μίλι και ενώ βρισκόταν στο χωριό Κοντεμένος, δέχτηκε επίθεση από δύο ζεύγη (4) εχθρικών αεροπλάνων. Η μονάδα αμέσως εφάρμοσε την τακτική διασποράς δυνάμεων/διασκορπισμού/ κάλυψης. Όλα τα τεθωρακισμένα διεσπάρησαν στα χωράφια της περιοχής και όλοι καλύφτηκαν όπου και όπως μπορούσαν.
Από το τεθωρακισμένο του Λουκά το πλήρωμα των τυφεκιοφόρων κατέβηκε ολόκληρο, όμως οι πολυβολητές Λουκάς Λουκά και Μιχάλης Ψυντρός δεν κατέβηκαν και δεν έτρεξαν να αναζητήσουν κάλυψη.
Παρέμειναν με την βούληση τους πάνω στο άρμα εκτεθειμένοι στις αεροπορικές επιθέσεις και χωρίς διαταγή πήραν την πρωτοβουλία να βάλλουν ασταμάτητα με πυκνά αντιαεροπορικά πυρά κατά των αεροπλάνων με τα πολυβόλα τους.
Ο ηρωικός πολυβολητής Λουκάς Λουκά ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα της πατρίδας, με ανυπέρβλητο ηρωισμό χειριζόταν ένα πολυβόλο Braunig 0.30΄΄ βάλλοντας με πυκνά πυρά κατά των εχθρικών αεροπλάνων και μάλιστα έβαλλε χωρίς γεμιστή, δηλαδή γέμιζε ο ίδιος το πολυβόλο του.
Παρά το βάρος του κρατούσε το συγκεκριμένο πολυβόλο ανά χείρας, χωρίς αυτό να είναι στηριγμένο σε έστωρα (βάση πολυβόλου) για την εκτέλεση των αντιαεροπορικών βολών. Και αυτό διότι ο έστωρας του άρματος δεν ταίριαζε αφού ήταν εργοστασιακά κατασκευασμένος για στήριξη/συμβατότητα μόνο για τα Ρωσικά πολυβόλα SGMB Γκρινώφ (Γκιριονώβ)7.62΄΄Χ54.
Μαζί με τον φίλο του Μιχάλη Ψυντρό, ο οποίος ήταν χειριστής του δεύτερου α/α πολυβόλου, ενός Ρωσικού SGMB Γκρινώφ 7.62΄΄Χ54 επί του συμβατού έστωρος του τεθωρακισμένου, κατάφεραν να αναχαιτίσουν τις αεροπορικές επιθέσεις των «συμμαχικών» αεροσκαφών με αποτέλεσμα τα αεροπλάνα να αποχωρήσουν.
Παρά τις απώλειες το τάγμα ανασυντάχτηκε και με τα τεθωρακισμένα να παρακάμπτουν τον δρόμο μέσα από τα χωράφια, διότι στο σημείο εκείνο του δρόμου εκαίοντο φορτηγά, συνέχισε υπό τις εφέστιες διαταγές των εξ Ελλάδος ηρωικών υπολοχαγών Φαντίδη και Συλιγάρδου την πολεμική του πορεία προς την Κερύνεια.
Με προπορευόμενα τρία βαρέα άρματα μάχης τύπου Τ.34/85 της 23ης Ε.Μ.Α. της Εθνικής Φρουράς, τα τεθωρακισμένα BTR του Λουκά ακολουθώντας τα Τ.34, στις μία και τριάντα το μεσημέρι της 20ης Ιουλίου 1974 στην πορεία προς την Κερύνεια, πέρασαν φυσικά από τον δρόμο Βασίλειας και έξω από το σπίτι του γράφοντος, ο οποίος στον παιδικό του ενθουσιασμό, μαζί με τα παιδιά της γειτονιάς, όλα μέσα σε παραλήρημα πανηγυρικών επευφημιστικών και εγκωμιαστικών ζητοκραυγών, έμπνεα απόλυτου εθνικού ενθουσιασμού, έτρεχαν χωρίς αποτέλεσμα πίσω από τα τεθωρακισμένα, απεγνωσμένα καλώντας τους στρατιώτες να τους πάρουν μαζί τους στον πόλεμο. Μετά από τριάντα δύο χρόνια και «τυχαία» το 2006, στις πολεμικές αφηγήσεις του Λουκά, ο γράφων ενημερώθηκε ότι ο μαχητής Λουκάς ήταν πάνω στα «καταδιωκώμενα» τεθωρακισμένα.
Το βράδυ της 20ης Ιουλίου 1974 το Α.Ε.Δ. (αρχηγείο ενόπλων δυνάμεων) Ελλάδος, διέταξε την Εθνική Φρουρά όπως «εξαλείψει τα εκατέρωθεν της Κυρήνειας εχθρικά προγεφυρώματα» (για την ακρίβεια ένα ήταν το προγεφύρωμα, μόνο στην Δυτική πλευρά της πόλης της Κερύνειας περί τα πέντε χιλιόμετρα μακριά και ακριβολογώντας ουσιαστικά δεν υπήρχε αφού είχε έκταση γύρω στα 2,4 τετραγωνικά χιλιόμετρα από τα 9251 συνολικά της Κύπρου ήτοι ποσοστό 0,00025%, δηλαδή ούτε μισό τοις χιλίοις).
Έτσι στις 2.30 το πρωί της 21ης Ιουλίου 1974, η Εθνική Φρουρά εκτέλεσε αντεπίθεση. Με μπροστάρηδες τα Ρωσικά τεθωρακισμένα του θρυλικού 286 ΜΤΠ, με ακροβολισμένο το πεζικό δεξιά και αριστερά των τεθωρακισμένων, ομού με το 281 Τ.Π. και το 316 Τ.Ε. και με την κάλυψη σφοδρών 25 λιβρων πυρών πυροβολικού, όλοι σχηματίζοντας ψυχικές ομοβροντίες αποκάλυψης εκτέλεσαν αντεπίθεση κατά του εχθρού. Με τα αιωρούμενα από αλεξίπτωτα φωτιστικά βλήματα των όλμων να κάνουν την νύκτα μέρα, τα τεθωρακισμένα του 286ΜΤΠ με τα λιονταρόψυχα τους πληρώματα εμάχοντο ηρωικά κατά του εχθρού μέχρι το πρωί. Ο Λουκάς καθοδηγούμενος από τις τροχιοδεικτικές του εχθρού και από το σημείο έναρξης της πορείας της τροχιοδεικτικής σφαίρας έκανε ακριβή επισήμανση στόχου και έχοντας τώρα την πολυτέλεια δύο μάλιστα γεμιστών έβαλλε με δύο πολυβόλα ασταμάτητα κατά των αποβιβασθεισών εχθρικών δυνάμεων με τακτική εναλλάξ μετακίνησης του στο κάθε πολυβόλο και στις δύο πλευρές της καρρότσας του BTR, ενώ στο μπροστινό πολυβόλο του άρματος και πάλι ο ηρωικός μαχητής, φίλος του Ψυντρός με το Γκρινώφ του. Το BTR Λουκά, Ψυντρού ήταν το μόνο από τα 18 του 286 ΜΤΠ το οποίο εμάχετο με το απίστευτο όγκο πυρών τριών πολυβόλων.
Το μεσημέρι της 21ης Ιουλίου 1974 και πάλι με πρώτο το τεθωρακισμένο του Λουκά η Εθνική Φρουρά ξεκίνησε νέα αντεπίθεση. Τα τεθωρακισμένα προχωρούσαν όμως το πρώτο (πιθανότατα επειδή ήταν πρώτο) δεν είχε την τύχη με το μέρος του. Το τεθωρακισμένο του ηρωικού πολυβολητή Λουκά, εβλήθη από αντιαρματικό «Κόμπρα» στο μπροστινό μέρος κάτω από την μηχανή, ευτυχώς όμως το Ρωσικό τεθωρακισμένο ήταν πάρα πολύ δυνατή κατασκευή και κανείς δεν έπαθε τίποτα. Ταραγμένος και ζαλισμένος ο Λουκάς από το κτύπημα και μή γνωρίζοντας την περιοχή του Καραβά δεν ήξερε πού να πάει – απλά ακολούθησε την αντίθετη κατεύθυνση πορείας από τα μούτρα του βληθέντος τεθωρακισμένου. Φτάνοντας στον σταθμό διοίκησης του τάγματος διαπίστωσε ότι ο σταθμός μετακινήθηκε. Συνενώθηκε στην πορεία με άλλους στρατιώτες του τάγματος και ανέλαβε καθήκοντα επάνδρωσης της αμυντικής γραμμής Λευκωσίας – Κερύνειας στα Πάναγρα. Ακούραστος σωματικά και ψυχικά ολοδοσμένος στο όραμα του έθνους και της πατρίδας την λευτεριά, συνέχισε σαν νέος Διηνέκης την πολεμική του δράση. Σε διμοιρία εκ τριάντα στρατιωτών την Πέμπτη 25 Ιουλίου 1974 πήγε στον Άγιο Ερμόλαο και το Σάββατο 27 Ιουλίου και αφού η δύναμη της διμοιρίας χωρίστηκε σε επί μέρους ομάδες μάχης κατέλαβαν τον χωριό. Την επομένη Κυριακή 28 Ιουλίου 1974 στον ορυμαγδό των μαχών, ο Λουκάς τραυματίστηκε από θραύσμα πυροβολικού στο δεξί γόνατο. Αφοσιωμένος όμως στο προς την πατρίδα καθήκον δεν «βρήκε χρόνο» μα ούτε και σκέφτηκε για μια στιγμή να ζητήσει και να λάβει ιατρική περίθαλψη με το θραύσμα πυροβολικού να παραμένει στο πόδι του μέχρι τα τέλη Αυγούστου ότε και αφαιρέθη χειρουργικά.
Στον δεύτερο γύρο τα 17 μηχανοκίνητα θηρία ΒΤR152 V1, του 286ΜΤΠ με τα εύψυχα τους πληρώματα εκτελούσαν ασταμάτητα ηρωικά καθήκοντα κινητών φυλακίων/πολυβολείων ανακόπτοντας τον εχθρό, διαμορφώνοντας έτσι την γραμμή του πυρός. Εκτελώντας ταχύτατες διαδρομές για τα δεδομένα των τεθωρακισμένων και κυριολεκτικά «πετώντας» σε τεράστιες για τις πολεμικές συνθήκες χιλιομετρικές αποστάσεις από Κουτραφά μέχρι Τρούλλους σε μια γραμμή συνολικού μήκους 180 χιλιομέτρων, το 286ΜΤΠ πανταχού παρόν σε όλη την γραμμή του πυρός, ανέκοπτε με τα πολυβόλα του δραστικά την ροή του εχθρού καθηλώνοντας τον χιλιόμετρα μακράν σε βάθος, γράφοντας έτσι σε πλείστα μέρη την σημερινή γραμμή καταπαύσεως του πυρός.
Τιμή, δόξα και απεριόριστη ευγνωμοσύνη σε όλους τους μαχητές του μηχανοκίνητου πεζικού 286ΜΤΠ.
Τιμή και δόξα στον αξέχαστο Λουκά μας. Είμαστε όλοι ευγνώμονες και υπερήφανοι για την προσφορά του στην πατρίδα και ήταν τιμή του γράφοντος να είναι φίλος του.
Ο Λουκάς Λουκά ανήκει πλέον στην ιστορία της πατρίδας.
ΛΕΜΕΣΟΣ 01/06/2022
