Η έννοια της εξωστρέφειας αποτελεί βασική παράμετρο στην ψυχολογία και σύμφωνα με τον εισηγητή του όρου Carl Jung οριοθετεί τους κύριους προσανατολισμούς της προσωπικότητας, ορίζοντας την παραγωγική, αποτελεσματική και αρμονική αλληλεπίδραση των δρώντων. Η διαπροσωπική αυτή δράση ενός εξωστρεφούς δρώντα αντιπαραβάλλεται με την αντώνυμη έννοια της εσωστρέφειας που υποδηλοί, σε γενικές γραμμές, την αντίληψη του δρώντα στα εξωτερικά ερεθίσματα με τους υπόλοιπες δρώντες και τον βαθμό ανταπόκρισης του σε αυτά. Έχοντας υπόψη τις βασικές παραμέτρους των εννοιών που χρησιμοποιούνται στο παρόν, εξετάζουμε την σημασία της εξωστρέφειας στην πολιτική, με ιδιαίτερη μνεία στην εμπλοκή των πολιτικών κομμάτων με τους πολίτες. Τα κόμματα, ως βασικά κύτταρα της δημοκρατίας στις σύγχρονες κοινωνίες, οφείλουν να αντιλαμβάνονται την σημασία της εξωστρέφειας μέσω της αλληλεπίδρασης με τους πολίτες, ειδικά στις σημερινές κοινωνίες όπου παρατηρείται μια σχετική (ή γενική) απαξίωση στα πολιτικά κόμματα και σχηματισμούς και επιλογές που δύνανται να μην είναι αντιπροσωπευτικές του εκλογικού σώματος αλλά αντίδρασης.
Ένας από τους πλέον βασικούς πυλώνες της εξωστρέφειας στην πολιτική είναι η επικοινωνία και η δημοσία συμμετοχή, ως επίσης, και οι επιλογές σε ανθρώπινο δυναμικό που εκφράζουν την πολιτική ιδεολογία των κομμάτων, σε όλα τα επίπεδα – από το πλέον τοπικό στο εθνικό, στο κατώτερο επίπεδο της κομματικής βαθμίδας μέχρι το ανώτατο. Τα πιο πάνω ως βασικοί πυλώνες προσδιορίζουν και τον βαθμό της εξωστρέφειας ή εσωστρέφειας των πολιτικών κομμάτων και διαμορφώνουν επί της ουσίας την αποδεκτικότητα του σχηματισμού από την ευρύτερη κοινωνία, αποδεικνύοντας, μέσω προφανώς μετρήσιμων κριτηρίων και πρωτίστως τις εκλογικές διαδικασίες, την αλληλεπίδραση της πολιτικής και των πολιτικών με τους πολίτες.
Μέσω της εξωστρέφειας των πολιτικών σχηματισμών δημιουργείται η βέλτιστη άμεση επικοινωνία με τους πολίτες και η δημοσία συμμετοχή, γεγονότα που έχουν αμφίδρομα οφέλη, κυρίως για τους πολίτες οι απόψεις, ανησυχίες και θέσεις τους μεταφέρονται στο επίπεδο της διακυβέρνησης, νομοθεσίας και, συνεπώς, στην αναβάθμιση της καθημερινότητάς τους. Η εξωστρέφεια στην πολιτική δημιουργεί τις υγιείς εκείνες συνθήκες της συλλογικής δράσης και της διαβούλευσης με τη βάση της δημοκρατίας που είναι οι ίδιοι οι πολίτες, διασφαλίζοντας την πεμπτουσία των δημοκρατικών διαδικασιών. Ουσιαστική παράμετρος της εξωστρέφειας είναι η αλληλεπίδραση, όχι όμως μέσω επικοινωνιακών πολιτικών αλλά ουσιαστικών δράσεων που στοχεύουν στην επίλυση ζητημάτων και προβλημάτων της καθημερινότητας των πολιτών σε συνεχές πλαίσιο και όχι περιστασιακά ή για την εικόνα – το γίγνεσθαι και όχι το φαίνεσθαι, το αληθινό και όχι το επιτηδευμένο.
Η δημόσια επικοινωνία πρέπει να είναι αποτελεσματική, μέσω ισχυρότερων μηχανισμών διασύνδεσης με τους πολίτες, συμπεριληπτική όσον αφορά τις θέσεις των πολιτών, διαχυτική σε όλο το εύρος των κοινωνικών στρωμάτων, κινητοποιώντας τους πολίτες στα μείζονα θέματα και ενσυναίσθητη όσον αφορά σε περισσότερο προσωπικά ή διαπροσωπικά ζητήματα. Σε όλες τις περιπτώσεις, η επικοινωνία της πολιτικής και των πολιτικών πρέπει να είναι ουσιαστική, μέσω του συνεχούς διαλόγου με το σύνολο των πολιτών, της διαφάνειας και της δημιουργίας αμφίδρομης εμπιστοσύνης που απομειώνει τον σκεπτικισμό, τις αμφιβολίες και ενισχύει την ενημέρωση των πολιτών για τις δράσεις των πολιτικών σχηματισμών, γεφυρώνοντας το κενό που καταγράφεται μεταξύ των πολιτικών και των πολιτών.
Ιδιαίτερα σημαντική παράμετρος στην εξωστρέφεια της πολιτικής είναι η επιλογή των εκφραστών της, η οποία συνδέεται άρρηκτα με τις επιλογές των ατόμων που εκφράζουν την πολιτική εξωστρέφεια. Πολιτικοί που δεν εστιάζουν στην πολιτική εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση αλλά στην ατελή επικοινωνία της παρουσίας και όχι της ουσίας θεωρούνται, στην σύγχρονη πολιτική ψυχολογία, ανεπαρκείς να εκφράσουν την πραγματική εξωστρέφεια που απαιτείται σε μια εποχή όπου τα πάντα σχεδόν αμφισβητούνται από τους πολίτες, λόγω των παραμέτρων που οριοθετούν την καθημερινότητά τους. Επιπρόσθετα, η προώθηση της συμπερίληψης και της εκπροσώπησης αποτελεί αρχή εκ των ων ουκ άνευ για την πραγματική και ουσιαστική εξωστρέφεια, μέσω της ευαισθητοποίησης αμφοτέρων των δρώντων για τα πολιτικά ζητήματα και την διακυβέρνηση.
Η εξωστρέφεια για να είναι εποικοδομητική και επωφελής για τους δρώντες οφείλει να μην είναι λαϊκίστικη ή καταφανώς επικοινωνιακή. Οφείλει να είναι ουσιαστική, στη βάση των άνωθεν διαλαμβανομένων, διαφορετικά ενυπάρχει σαφές έλλειμμα. Η επιτυχία της οποιασδήποτε πολιτικής καθεστηκυίας τάξης έγκειται στην υπευθυνότητα όλων των δρώντων και πρωτίστως των πολιτικών σχηματισμών έναντι των πολιτών που οφείλουν να εκπροσωπούν, μακριά από μικροκομματικές πολιτικές και προσωπικές ατζέντες.
