H υπόθεση Miller Ι είναι μια από τις πλέον πολυσυζητημένες αποφάσεις των τελευταίων ετών. Το Ανώτατο Δικαστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου αποφάσισε στις 24.1.2017 ότι η εκτελεστική εξουσία δεν είχε την εξουσία να εκκινήσει τη διαδικασία αποχώρησης της χώρας από την ΕΕ, χωρίς νομοθετική εξουσιοδότηση που να της επιτρέπει να το πράξει. Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Ηνωμένου Βασιλείου δόθηκε κατ’ έφεση σε απόφαση του High Court ημερομηνίας 7.11.2016.
Στο παρόν σύντομο σχόλιο όμως θα αναφερθούμε σε μια μικρή υποσημείωση της δικαστικής ιστορίας του Brexit. Στην παράγραφο 11 της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου αναφέρεται:
«We are grateful to all the advocates and solicitors involved for the clarity and skill with which the respective cases have been presented orally and in writing, and for the efficiency with which the very substantial documentation was organised. We have also been much assisted by a number of illuminating articles written by academics following the handing down of the judgment of the Divisional Court. It is a tribute to those articles that they have resulted in the arguments advanced before this Court being somewhat different from, and more refined than, those before that court».
Αυτή είναι η ορθή προσέγγιση. Εκδίδεται μια απόφαση, η ακαδημαϊκή κοινότητα την σχολιάζει, οι δικηγόροι λαμβάνουν υπόψη τον σχολιασμό για να βελτιώσουν την επιχειρηματολογία τους και τα δικαστήρια λαμβάνουν υπόψη τον σχολιασμό ώστε να βελτιώνουν με την σειρά τους την ποιότητα των αποφάσεων που εκδίδουν. Η ακαδημαϊκή κοινότητα οφείλει να σχολιάζει ποιοτικά τις πρωτόδικες αποφάσεις, ώστε να διευκολύνει το έργο των δικηγόρων είτε σε άλλες πρωτόδικες αποφάσεις, είτε κατά την κατ’ έφεση δικαστική διαδικασία. Και τα δικαστήρια οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη τον σχολιασμό, ώστε να βελτιώνουν την ποιότητα των αποφάσεων που εκδίδουν, να αναθεωρούν τυχόν εσφαλμένες κρίσεις τους και να ισχυροποιούν τα επιχειρήματα σε τυχόν ορθές κρίσεις τους. Μόνο με τον τρόπο αυτό (και νοουμένου ότι θα συντρέξουν και μια σειρά άλλες προϋποθέσεις) θα μπορούμε μια μέρα να ισχυριστούμε ότι έχουμε ποιοτικό σύστημα απονομής της δικαιοσύνης και νομική ακαδημαϊκή κοινότητα που ασκεί πραγματική κοινωνική επίδραση.
