Οι ασυνόδευτοι ανήλικοι έχουν δικαίωμα προσφυγής κατά της άρνησης αναδοχής από κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου διαμένει συγγενής τους, σύμφωνα με απάντηση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε προδικαστικό ερώτημα ολλανδικού δικαστηρίου, το οποίο αφορούσε υπόθεση Αιγύπτιου ανήλικου.
Μέσω της απάντησης στο προδικαστικό ερώτημα το ΔΕΕ δεν κλείνει την υπόθεση, αλλά ερμηνεύει το δίκαιο της ΕΕ μετά από αίτημα εθνικού δικαστηρίου. Εναπόκειται στο δικαστήριο στο κράτος μέλος να λάβει την τελική απόφαση.
Ειδικότερα, η υπόθεση αφορά τον Ι., Αιγύπτιο πολίτη με ημερομηνία γέννησης το 2002, ο οποίος υπέβαλε το 2019 αίτηση διεθνούς προστασίας στην Ελλάδα, δηλώνοντας στις αρχές ότι επιθυμούσε να επανενωθεί με τον θείο του S., Αιγύπτιο πολίτη ο οποίος διέμενε στις κάτω χώρες.
Το 2020 οι ελληνικές αρχές παρέπεμψαν το αίτημα στις αρμόδιες ολλανδικές αρχές, ωστόσο απορρίφθηκε από την Ολλανδή Υφυπουργό Δικαιοσύνης και Ασφάλειας. Ο Ι. και ο S. υπέβαλαν ένσταση κατά της απόρριψης του αιτήματος, η οποία επίσης απορρίφθηκε, με τις Κάτω Χώρες να προβάλουν το επιχείρημα πως οι αιτούντες διεθνή προστασία δεν μπορούν να υποβάλουν ένσταση για απόρριψη αιτήματος αναδοχής.
Το πρωτοδικείο Χάγης το οποίο κλήθηκε να εξετάσει την απόφαση απέστειλε προδικαστικό ερώτημα στο Δικαστήριο της ΕΕ κατά πόσο ο κανονισμός Δουβλίνο ΙΙΙ προβλέπει τη δυνατότητα, είτε στον αιτητή για διεθνή προστασία είτε σε συγγενή του, άσκησης έφεσης κατά απόρριψης αιτήματος αναδοχής.
Στην απάντησή του το ΔΕΕ έκρινε πως ο κανονισμός Δουβλίνο ΙΙΙ, σε συνδυασμό με τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιβάλλει ουσιαστικά την αναγνώριση δικαιώματος δικαστικής προσφυγής στον ασυνόδευτο ανήλικο. Ωστόσο δεν αναγνωρίζεται τέτοιο δικαίωμα στον συγγενή του ανήλικου.
πηγή: ΚΥΠΕ
