Η δικηγόρος Χρίστια Μίτλεττον στο άρθρο της με τίτλο: Η γνωσιακή νομική αφηγηματολογία: τέχνη και επιστήμη του δικαίου, αναφέρεται στο κεφάλαιο της νομικής επιστήμης που σχετίζεται με το τι μπορεί να βοηθά στο να γίνεται ο νομικός και ειδικότερα ο δικαστικός, λόγος πιο «πειστικός» και ειδικότερα πως η γνωσιακή ψυχολογία λειτουργεί όσον αφορά τη σύλληψη, την επεξεργασία πληροφοριών, τη δημιουργία γνώσης κι ακολούθως την πειστικότητα.
«Η ανάγνωση και επεξεργασία νομικών κειμένων δεν είναι παθητική απορρόφηση πληροφοριών, αλλά μια κριτική διαδικασία, στην οποία ο αναγνώστης εμπλέκεται ενεργά και διαμορφώνει υποθέσεις ως προς τη φύση των δεδομένων και το αποτέλεσμα. Αυτό, όμως, το δεδομένο χρησιμοποιείται και ως ευκαιρία για πειθώ. Μια ευκαιρία που ίσως να καταστρέφει η σύγχρονη πρακτική που υιοθετήθηκε, από τα Κυπριακά δικαστήρια, της συνοπτικής προφορικής επεξήγησης και έπειτα απλής αναφοράς του αποτελέσματος της δικαστικής απόφασης, για να εξοικονομηθεί δικαστικός χρόνος (εκτός εάν η σύνοψη είναι εξίσου προσεγμένη). Μια ευκαιρία που μπορούν, επίσης, καταστρέφουν και άλλες πρακτικές, του ίδιου του δικαστικού λόγου, όταν είναι εκτεταμένος, παραθετικός, αποσυνδεδεμένος από τη φυσικότητα και τη λογική ροή, διακεκομμένος ή συγχυσμένος ή άλλως πώς ώστε να μην επιτρέπει την ομαλή και σταδιακή δημιουργία των ορθών υποθέσεων από τον αναγνώστη, ο οποίος, μετά το πέρας της ανάγνωσης, θα πρέπει να αποδεχθεί το κείμενο (ακόμα κι αν δεν του είναι αρεστό το αποτέλεσμα) ή και να διαμορφώσει, βάσει αυτού, και συγκεκριμένη συμπεριφορά…», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο Justice – Innovations
