Την 20η Σεπτεμβρίου 2025 πολλά μεγάλα ευρωπαϊκά αεροδρόμια υπέστησαν σημαντική κυβερνοεπίθεση, ως αποτέλεσμα της οποίας παρουσιάστηκαν γενικές διακοπές σε συστήματα κρίσιμης σημασίας που αφορούν στην λειτουργία τους, με ακυρώσεις και καθυστερήσεις πτήσεων, ταλαιπωρία των επιβατών και σημαντική παράκαμψη των ασφαλιστικών δικλείδων που υπάρχουν. Αν και δεν είναι ακόμα πλήρως ξεκάθαρο ποια ήταν η ακριβής αιτία και η έκταση της ζημίας πέραν της ακύρωσης πτήσεων, τα πρώτα στοιχεία καταδεικνύουν κυβερνοεπίθεση.
Οι πρώτες αναφορές δείχνουν ότι η επίθεση προκάλεσε προβλήματα στην λειτουργία συστημάτων ελέγχου πτήσεων, στην ενημέρωση των επιβατών και σε άλλες υποδομές που σχετίζονται με το λογισμικό διαχείρισης αεροδρομίων. Οι αρχές εξετάζουν αν υπήρξε διαρροή δεδομένων επιβατών, αλλά μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν επιβεβαιωμένα στοιχεία ότι ευαίσθητες προσωπικές πληροφορίες έχουν εκτεθεί. Μια πρώτη ανάλυση (risk analysis) επισημαίνει ότι πιθανώς πρόκειται για πολύ συντονισμένη επίθεση, με στόχο να διαταράξει μεταφορικές ροές και να δημιουργήσει γενικότερα χάος, είτε για κερδοσκοπικούς λόγους είτε για πολιτικούς ή γεωπολιτικούς λόγους.
Με αφορμή τις κυβερνοεπιθέσεις σε ευρωπαϊκά αεροδρόμια, τονίζεται ότι οι επιθέσεις σε υποδομές που θεωρούμε «κρίσιμες υπηρεσίες», όπως τα αεροδρόμια, έχουν πολλαπλές συνέπειες, πέραν του άμεσου λειτουργικού αντικτύπου (καθυστερήσεις πτήσεων, ακυρώσεις, ταλαιπωρία επιβατών), όπωςοι οικονομικές ζημιές, απώλεια φήμης και προβλημάτων στην ασφάλεια των δεδομένων. Μια κυβερνοεπίθεση είναι οποιαδήποτε προμελετημένη προσπάθεια να κλαπούν, να αποκαλυφθούν, να τροποποιηθούν, να καταστραφούν ή να απενεργοποιηθούν δεδομένα, εφαρμογές ή άλλο ψηφιακό περιουσιακό στοιχείο.
Οι δράστες (threat actors) κυβερνοεπιθέσεων μπορεί να είναι οργανωμένα εγκληματικά δίκτυα, κράτη, ιδιώτες ή εσωτερικοί χρήστες με πρόσβαση σε λογισμικά. Τα κίνητρά τους ποικίλλουν και περιλαμβάνουν το οικονομικό όφελος (ως επί το πλείστον), την πολιτική πίεση, συλλογή πληροφοριών, έως και προσωπική αντιπάθεια ή εκδικητικότητα. Μερικοί από τους πιο κοινούς τύπους επιθέσεων είναι μέσω Malware (κακόβουλο λογισμικό), Ransomware (ίσως να απαιτηθούν λύτρα για αποκατάσταση συστημάτων), Social engineering & phishing (παραπλάνηση χρηστών ώστε να αποκαλύψουν ευαίσθητες πληροφορίες), και DDoS επιθέσεις (διανεμημένες επιθέσεις άρνησης υπηρεσίας) που κατακλύζουν υποδομές με τεράστιο όγκο αιτημάτων ώστε να τις καταστήσουν μη λειτουργικές.
Για την αντιμετώπιση και πρόληψη τέτοιων επιθέσεων, πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένα πρωτοκόλλα και σχέδια αντίδρασης, που προετοιμάζουν τους φορείς να αντιδρούν γρήγορα όταν συμβεί η επίθεση, εκπαίδευση προσωπικού ώστε οι εργαζόμενοι να αναγνωρίζουν phishing, κοινωνική μηχανική, και άλλες μεθόδους επίθεσης, τεχνολογικά μέτρα όπως πολυπαραγοντική ταυτοποίηση (multi-factor authentication), ισχυρά firewalls, τακτικές ενημερώσεις (patching), διαχείριση ευπαθειών και παρακολούθηση και ανάλυση απειλών (threat intelligence), συστήματα για έγκαιρη ανίχνευση ανώμαλων συμπεριφορών στο δίκτυο.
Η κυβερνοεπίθεση της 20ής Σεπτεμβρίου αποτελεί υπενθύμιση ότι οι υποδομές που θεωρούμε καθημερινές και δεδομένες, όπως τα αεροδρόμια, είναι ευάλωτες σε ψηφιακές επιθέσεις με σημαντικές επιπτώσεις. Η ασφαλής λειτουργία τους εξαρτάται όχι μόνο από την τεχνολογία, αλλά και από προετοιμασία, εκπαίδευση, και συντονισμένη δράση. Η διαφάνεια και η ταχύτητα ενημέρωσης τόσο από τις αρχές όσο και από τις εταιρείες διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην αντιμετώπιση των συνεπειών και στην αποτροπή μελλοντικών γεγονότων.
