Tο Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών ( SCOTUS), σε απόφαση του που δημοσιεύθηκε στις 27.4.2020 (Georgia et al. ν. public.Resources.Org) κλήθηκε να κρίνει κατά πόσον τα σχόλια υπό μορφή συνόψεων ή νομολογιακών ή άλλων παραπομπών που περιλαμβάνονται στις νομοθετικές εκδόσεις τυγχάνουν προστασίας ως υποκείμενα σε δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας υπέρ των δημοσίων αρχών.
Το Ανώτατο Δικαστήριο παρουσιάστηκε εν προκειμένω διχασμένο. Με οριακή πλειοψηφία 5 έναντι 4 δικαστών (πλειοψηφία που παρουσιάζει μία ιδιαίτερη σύνθεση) επικράτησε η θέση ότι το δόγμα των “government edicts” που αναγνωρίζεται από τη νομολογία του Δικαστηρίου (μεταξύ άλλων Wheaton and Donaldson v. Peters and Grigg, 1834) και δυνάμει του οποίου τα νομοθετικά κείμενα δεν υπόκεινται σε προστασία και άρα δεν δημιουργούν δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας υπέρ των δημοσίων αρχών, επεκτείνεται και τυγχάνει εφαρμογής και σε ότι αφορά στις συνόψεις, τα επεξηγηματικά κείμενα, τις νομολογιακές ή άλλες παραπομπές που περιλαμβάνονται στις νομοθετικές εκδόσεις που τίθενται σε κυκλοφορία κατ’ εντολή της νομοθετικής εξουσίας.
Στην απόφαση της πλειοψηφίας που συνέγραψε ο Δικαστής Roberts γίνεται ένας παραλληλισμός μεταξύ των νομοθετικών κειμένων και των δικαστικών αποφάσεων, οι οποίες επίσης δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο προστασίας, ενώ σε ότι αφορά το επιμέρους πεδίο του νομοθετικού σχολιασμού δίδεται έμφαση στο γεγονός ότι ακόμα και όταν ο σχολιασμός προέρχεται από την πνευματική εργασία ιδιωτικών φορέων, οι τελευταίοι το πράττουν κατ’ εντολή και σε συνεργασία με τα νομοθετικά σώματα κατά τρόπο ώστε να θεωρείται ότι δημιουργός τους είναι και παραμένει η νομοθετική εξουσία. Ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα είναι η επισήμανση του Δικαστή Roberts ως προς τα θετικά από πρακτικής διάστασης αποτελέσματα της παραχώρησης ευρείας και δωρεάν πρόσβασης του κοινού στα σχολιασμένα νομοθετικά κείμενα.
Διαβάστε την απόφαση εδώ.
