Αρχής γενομένης από τον Μάρτιο του 2020, ο Υπουργός Υγείας Κων/νος Ιωάννου στην βάση του άρθρου 6 του περί Λοιμοκάθαρσης Νόμου (ΚΕΦ.260) και των εξουσιών που του εκχωρήθηκαν από το Υπουργικό Συμβούλιο εκδίδει περιοριστικά μέτρα για την καταπολέμηση της πανδημίας.
Αρχικώς θα ανατρέξουμε στο άρθρο 6 του περί Λοιμοκαθάρσεως Νόμου Κεφ.260, όπου ρυθμίζεται η εξουσία έκδοσης κανονισμών:
Άρθρο 6
Εξουσία έκδοσης Κανονισμών
6. Το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται με Διάταγμα να εκδίδει Κανονισμούς που δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας για όλους ή για οποιουσδήποτε από τους ακόλουθους σκοπούς:
(α) τον καθορισμό των μέτρων που λαμβάνονται εντός της Δημοκρατίας σε οποιαδήποτε τοπική περιοχή, είτε εντός είτε εκτός της Δημοκρατίας, που κηρύχτηκε ως μολυσμένη τοπική περιοχή
(β) την παρεμπόδιση της εισαγωγής οποιασδήποτε επικίνδυνης μολυσματικής ασθένειας εντός της Δημοκρατίας ή οποιουδήποτε μέρους αυτής από οποιαδήποτε τοπική περιοχή εκτός της Δημοκρατίας, είτε η τοπική αυτή περιοχή είναι μολυσμένη τοπική περιοχή είτε όχι
(γ) την παρεμπόδιση της εξάπλωσης οποιασδήποτε επικίνδυνης μολυσματικής ασθένειας από οποιαδήποτε τοπική περιοχή εντός της Δημοκρατίας, είτε είναι μολυσμένη τοπική περιοχή είτε όχι, σε οποιαδήποτε άλλη τοπική περιοχή εντός της Δημοκρατίας
(δ) την παρεμπόδιση της μετάδοσης οποιασδήποτε επικίνδυνης μολυσματικής ασθένειας από τη Δημοκρατία ή από οποιαδήποτε τοπική περιοχή εντός της Δημοκρατίας, είτε είναι μολυσμένη τοπική περιοχή είτε όχι, σε οποιαδήποτε τοπική περιοχή εκτός της Δημοκρατίας
(ε) το καθορισμό των εξουσιών και καθηκόντων τέτοιων λειτουργών που δυνατό να τους ανατεθεί η εφαρμογή των Κανονισμών αυτών
(στ) τον καθορισμό των τελών και δικαιωμάτων που πρέπει να καταβάλλονται για οποιοδήποτε θέμα ή πράγμα που γίνεται βάσει των Κανονισμών αυτών, και τον καθορισμό του προσώπου από το οποίο θα καταβάλλονται τα τέλη και δικαιώματα αυτά, και τα πρόσωπα τα οποία θα επιβαρύνονται με τα έξοδα εφαρμογής οποιωνδήποτε τέτοιων Κανονισμών, και το πρόσωπο από το οποίο δύνανται να ανακτηθούν οποιαδήποτε τέτοια έξοδα που προκλήθηκαν από τη Κυβέρνηση της Δημοκρατίας, και
(ζ) γενικά για την εφαρμογή των σκοπών και διατάξεων του Νόμου αυτού και οποιασδήποτε υγειονομικής σύμβασης στην οποία η Δημοκρατία προσχώρησε ή δυνατό μελλοντικά να προσχωρήσει
(η) τη δημιουργία δικτύου Επιδημιολογικής Επιτήρησης και Ελέγχου Λοιμωδών Νοσημάτων με στόχο την παρακολούθηση, καταγραφή, ανάλυση δεδομένων που αφορούν λοιμώδη νοσήματα και την παροχή πληροφοριών σε αρμόδιες αρχές άλλων χωρών.
Όπως αναγράφεται αρχικά στας διατάξεις του νόμου δίνεται η δυνατότητα στο Υπουργικό Συμβούλιο επικαλούμενο όλους ή μέρος των σκοπών που αναγράφονται στα εδάφια να εκδίδει κανονισμούς και να τους δημοσιεύει στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση θέλω να αναφερθώ στον Περί Καταθέσεως στη Βουλή των Αντιπροσώπων των Κανονισμών που Εκδίδονται με Εξουσιοδότηση Νόμου (Νόμος αριθμός 99/1989) και συγκεκριμένα στο άρθρο 3(1) του νόμου όπου ορίζεται το εξής:
Κατάθεση στη Βουλή των Αντιπροσώπων Κανονισμών που Εκδίδονται με Εξουσιοδότηση Νόμου
3(1) Ανεξάρτητα από τις διατάξεις οποιουδήποτε άλλου Νόμου, όταν δυνάμει Νόμου ή με εξουσιοδότηση Νόμου το Υπουργικό Συμβούλιο ή οποιοδήποτε Μέλος αυτού έχει εξουσία να εκδίδει Κανονισμούς, οι Κανονισμοί αυτοί κατατίθενται στη Βουλή των Αντιπροσώπων για έγκριση.
Εν συνεχεία, και πριν να σχολιάσω τα προαναφερόμενα, θέλω να ανατρέξω στα παρακάτω άρθρα του Συντάγματος τα οποία με βάση των περιοριστικών μέτρων καταπατούνται και περιορίζονται. Τα παρακάτω Συνταγματικά κατοχυρωμένα ατομικά δικαιώματα επιδέχονται προσωρινού περιορισμού για σκοπούς δημόσιας υγείας μέσω εγκριμένων εκ της Βουλής των Αντιπροσώπων νομοθεθετημάτων και όχι κανονισμών ή διαταγμάτων από το Υπουργείο Υγείας, δηλαδή ως έχει η κατάστασις.
Άρθρο 13 δικαίωμα ελεύθερης μετακινήσεως
Άρθρο 19 Ελευθερία του λόγου και της έκφρασης
Άρθρο 20 δικαίωμα στην εκπαίδευση,
Άρθρο 21 δικαίωμα του συνέρχεσθαι ειρηνικώς
Άρθρο 25 δικαίωμα άσκησης του επαγγέλματος
Άρθρο 27 δικαίωμα του απεργείν
Βάσει του άρθρου 179 (2) του Συντάγματος <<Ουδείς νόμος ή απόφασις της Βουλής των Αντιπροσώπων ή εκατέρας Κοινοτικής Συνελεύσεων ως και ουδεμία πράξις ή απόφασις ιουδήποτε οργάνου, αρχής ή προσώπου εν τη Δημοκρατία ασκούντος εκτελεστικήν εξουσίαν ή οιονδήποτε διοικητικόν λειτούργημα δύναται να είναι καθ’ οιονδήποτε τρόπον αντίθετος ή ασύμφωνος προς οιανδήποτε των διατάξεων του Συντάγματος ή προς οποιαδήποτε υποχρέωση επιβάλλεται στη Δημοκρατία ως αποτέλεσμα της συμμετοχής της ως κράτους μέλους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.>>
Εν κατακλείδι, θέλω να εκφράσω την προσωπική μου άποψη σε συνδυασμό με τα ανωτέρω. Είναι ανεπίτρεπτο και απαράδεκτο ένα Κράτος που θέλει να ονομάζεται Κράτος Δικαίου να μην εφαρμόζει και να παρανομεί έναντι των νόμων όπου το ίδιο θέσπισε αλλα και των πολιτών του. Αρχικά εάν εξετάσουμε ενδελεχώς το άρθρο 6 του περί Λοιμοκαθάρσεως Νόμου Κεφ.260, ο νόμος δίνει σαφή εξουσία για έκδοση κανονισμών και όχι διαταγμάτων όπως εκδίδονται από τον Υπ. Υγείας. Επίσης δεν τυγχάνουν έγκρισης από την Βουλή των Αντιπροσώπων όπως και θα έπρεπε. Τα περιοριστικά μέτρα προήλθαν με ανεπαρκή κατ’ εμένα αιτιολόγηση. Έχει ήδη παρθεί απόφαση από το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της Βάδης – Βυρτεμβέργης όπως επίσης από δικαστήριο της Ολλανδίας που έχουν κρίνει το lockdown ως αντισυνταγματικό. Η κυβέρνηση πρέπει να βάλει στην άκρη τις εγωιστικές συμπεριφορές και να επανεκκινήσει την οικονομία της χώρας αλλά και να αποκαταστήσει την κανονικότητα των πολιτών.
