Άρθρο – Παρέμβαση Γιάννη Μ. Κοτζαμανίδη, Πρ. Αντιπροέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης και υποψηφίου για το Κεντρικό και Περιφερειακό Δ.Σ. της Ένωσης.
Με την ευκαιρία των, σε πανελλήνια κλίμακα διεξαγόμενων, την Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2023, αρχαιρεσιών της «ΕΝΩΣΗΣ ΠΟΙΝΙΚΟΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΜΑΧΟΜΕΝΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ», χρήσιμο και αναγκαίο θα ήταν, να γίνουν κάποιες επιβαλλόμενες επισημάνσεις, τόσο για την ταυτότητα της Ένωσης και τον ενεργό ρόλο της στο δημόσιο διάλογο για την λήψη και εφαρμογή συγκεκριμένων νομοθετικών μέτρων, όσο και για τις, υπό συνεχή πειραματισμό και ασυγχώρητες αστοχίες, προσπάθειες της Πολιτείας να αντιμετωπίσει (πρόχειρα και, κυρίως, ανέξοδα) τα αξεπέραστα προβλήματα, που ταλανίζουν, επί δεκαετίες, τους πολίτες και τους παράγοντες της ουσιαστικής απονομής και εφαρμογής του Δικαίου.
Αξίζει, προεισαγωγικά, να τονισθεί, ότι, όπου η επίλυση των προβλημάτων (στελέχωση, υλικοτεχνική υποδομή κλπ.) απαιτεί ΔΑΠΑΝΕΣ, η Πολιτεία επιλέγει την εύκολη λύση της συνεχούς και ανεξέλεγκτης θεσμοθέτησης απρόσφορων και αναποτελεσματικών μέτρων, η οποία, βεβαίως, είναι … ΔΩΡΕΑΝ (!!!!!).
Ταυτόχρονα, επιχειρείται η ολοένα και περισσότερο αυξανόμενη αποστέρηση της δικαιοδοτικής ύλης από τον φυσικό Δικαστή και η εκχώρησή της στην ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ (διαμεσολάβηση κλπ.), καθώς και σε αμφιβόλου αποτελεσματικότητας διαδικασίες εξωδιαδικαστικής συναλλαγής (ποινική διαπραγμάτευση κλπ.).
Με τον τρόπο αυτό, εκτιμάται άστοχα, ότι η εκτιμώμενη μη ικανή, να αντιμετωπίσει τον, δυσβάσταχτο και ολοένα αυξανόμενο, όγκο της, Δικαιοσύνη θα … απαλλαγεί από περιττά φορτία και θα λειτουργήσει με μεγαλύτερη άνεση, επί … ΑΝΥΠΑΡΚΤΗΣ, όμως, δικαστικής ύλης (!!!!!).
Πρόκειται, βέβαια, για μία κραυγαλέα ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ νομοθετική νοοτροπία, η οποία παραβιάζει ΒΑΝΑΥΣΑ το, κατά το άρθρο 20 του Συντάγματος, δικαίωμα του πολίτη για την άμεση και ακώλυτη δυνατότητα του, να ζητήσει έννομη προστασία από τα Δικαστήρια και να αναπτύξει τις απόψεις του για τα δικαιώματα και τα συμφέροντα του, σύμφωνα με το Νόμο και χωρίς την παρεμβολή εμποδίων πάσης φύσεως ή υποχρεωτικής προσφυγής του σε εξωδικαστικά η παραδικαιοδοτικά μορφώματα.
- ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ
Η «ΕΝΩΣΗ ΠΟΙΝΙΚΟΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΜΑΧΟΜΕΝΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ» αποτελεί μία επιστημονική και επαγγελματική συσσωμάτωση 3.600 και πλέον δικηγόρων, που δραστηριοποιούνται σε όλη την Ελλάδα, στο χώρο, κυρίως, του Ποινικού Δικαίου και της μαχόμενης Δικηγορίας, γενικώτερα.
Από την άμεση και βιωματική ενασχόλησή τους με την καθημερινή, υπό συγκεκριμένες ειδικές συνθήκες, απονομή, στην πράξη, της Δικαιοσύνης, είναι σε θέση να γνωρίζουν και να επισημαίνουν τα πραγματικά προβλήματα και τους λόγους, που πλήττουν την εύρυθμη λειτουργία της.
Με επιστημονικά συνέδρια σε όλη την Χώρα, με αρθογραφία, εισηγήσεις, παρεμβάσεις, προτάσεις προς τους αρμόδιους συνδικαλιστικούς και πολιτικούς φορείς, η Ένωση μάχεται άοκνα και επίμονα προς την κατεύθυνση να υλοποιηθούν τα σωστά και αποτελεσματικά νομοθετικά μέτρα, για την αντιμετώπιση και την εξάλειψη των δυσλειτουργιών και αστοχιών, που όλο και περισσότερο εμφανίζονται, ως απαξιωτικά για το κύρος, την ταχύτητα και την ορθή απονομή της Δικαιοσύνης και την ουσιαστικά αντικειμενική και αμερόληπτη εφαρμογή του Δικαίου.
- ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΥΛΗΣ – ΙΔΙΩΤΙΚΗ ή «ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΗ» ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: Η ΑΝΕΞΟΔΗ «ΛΥΣΗ» ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Η ενεργός παρουσία και δράση της Ένωσης εμφανίζεται, ως κρίσιμα επωφελής και αναγκαία, υπό τις σημερινές συνθήκες και τα ημίμετρα, με τα οποία, η Πολιτεία επιχειρεί ανεπιτυχώς και, κυρίως, ανέξοδα να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, που προαναφέρθηκαν.
Πιο συγκεκριμένα, όπως είναι γνωστό και επανειλημμένα πιο πάνω επισημάνθηκε, η Πολιτεία με τα νομοθετικά μέτρα, που κατά καιρούς λαμβάνει, επιχειρεί ουσιαστικά να καταστήσει άνευ αντικειμένου το έργο της Ελληνικής Δικαιοσύνης, αφαιρώντας απ’ αυτήν, σταδιακά, ένα μεγάλο τμήμα της δικαιοδοσίας της και παραπέμποντας το στις πιο απίθανες μορφές ιδιωτικής Δικαιοσύνης.
Πρόκειται για απόπειρες επίλυσης των προβλημάτων εξ ορισμού και εκ προοιμίου αποτυχημένες.
Η υποχρεωτική διαμεσολάβηση επίλυσης των αστικών διαφόρων εξελίχθηκε σε τραγικό ναυάγιο απείρως πιο θεαματικό του Τιτανικού (τα μηδαμινά ποσοστά επιλυθεισών υποθέσεων είναι ενδεικτικά).
Η μέχρι τούδε υλοποιηθείσα, αλλά και η με νέες «ρηξικέλευθες» νομοθετικές προτάσεις για εκχώρηση δικαστικής ύλης σε Συμβολαιογράφους κλπ. μεθοδευόμενη πρακτική, αφ’ ενός μεν στερεί αντισυνταγματικά από τον πολίτη το δικαίωμα έννομης προστασίας, αφ’ ετέρου, με ελάχιστη σοβαρότητα, παραπέμπει στις αλήστου μνήμης εποχές του … Κατή.
Η ποινική διαπραγμάτευση, με την μορφή που μεθοδεύεται, οδηγεί τον κατηγορούμενο σε ιδιότυπη διαδικαστική ομηρία, φαλκιδεύει τα υπερασπιστικά του δικαιώματα και αποπνέει μία δυσάρεστη αποφορά συναλλαγής εμπορικού τύπου.
Τα δρακόντεια μέτρα, που εκτίθενται προς συζήτηση (υποχρεωτική έκτιση ποινών φυλάκισης, ακόμη και μέχρις ενός έτους, εξοντωτικά πρόστιμα σ’ εκείνους, που θα τολμήσουν να ζητήσουν αναβολή σε ποινική δίκη, με άμεση συνέπεια τις πιθανές ερημοδικίες, η συνεχώς εμπλουτιζόμενη, με νέες τυποποιήσεις κυκλοφοριακής συμπεριφοράς, διάταξη του άρθρ. 290 Α’ ΠΚ, που καθιστά την απλή οδήγηση ιδιώνυμο κακούργημα, το οποίο στέλνει, σωρηδόν, τους οδηγούς στα Μικτά Ορκωτά Κακουργοδικεία κλπ.), είναι προφανές, ότι εξυπηρετούν επικοινωνιακές εντυπώσεις και ελάχιστα συμβάλλουν στην ουσιαστική αντιμετώπιση της οποιασδήποτε παραβατικής συμπεριφοράς.
Παράλληλα, τα συνταγματικά και δικονομικά δικαιώματα του κατηγορουμένου ψαλιδίζονται και φαλκιδεύονται συνεχώς, χωρίς κανείς αρμόδιος να ασχολείται σοβαρά για την θέσπιση νομοθετικών μέτρων εκεί, που πραγματικά χρειάζονται.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση μαρτυροποίησης του κατηγορουμένου σε … βάρος του, υπό την μορφή μαρτυρικής κατάθεσης των Αστυνομικών Οργάνων, που μεταφέρουν δήθεν ιδιωτική συνομιλία μαζί του από την σύλληψη και μεταγωγή του στην αρμόδια Αστυνομική Αρχή, στα πλαίσια της οποίας υποτίθεται, ότι ομολόγησε, όχι μόνον την συγκεκριμένη πράξη, για την οποία συνελήφθη, αλλά και … όλες σχεδόν τις … ανεξιχνίαστες υποθέσεις (!!!!!).
Εξυπακούεται, ότι όλα αυτά συμβαίνουν, χωρίς την τήρηση των βασικών δικονομικών εγγυήσεων, παρά το γεγονός, ότι ο ύποπτος δράστης, από την σύλληψή του, έχει τα δικαιώματα του κατηγορουμένου και, συνεπώς, ο,τιδήποτε λέει στα Αστυνομικά Όργανα δεν είναι … φιλική συζήτηση ή εξομολόγηση, αλλά ΑΠΟΛΟΓΙΑ.
Δεν υπάρχει, δυστυχώς, ο απαραίτητος χώρος, για να απαριθμήσει κανείς και τις δεκάδες άλλες περιπτώσεις καταστρατήγησης των βασικών δικαιωμάτων των κατηγορουμένων, με τις οποίες ουδείς ασχολείται, ούτε και εκδηλώνει ιδιαίτερη προθυμία να νομοθετήσει ή να εισηγηθεί συγκεκριμένα νομοθετικά μέτρα, σαν αυτά που προαναφέρθηκαν.
Τέλος, θα πρέπει, έστω και εκ του περισσού, να τονισθεί, ότι η δυσλειτουργία και η έλλειψη παραγωγικότητας της Δικαιοσύνης θα πρέπει, κάποτε, να αντιμετωπισθεί, όχι με την αφαίρεση του δικαιοδοτικού έργου της, αλλά με ένα αξιόπιστο σύστημα ορθολογιστικής και αξιοκρατικής ΕΠΙΛΟΓΗΣ (ΕΚΛΟΓΗΣ) ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ.
Ζήτημα, το οποίο ουδείς πολυπράγμων Υπουργός Δικαιοσύνης, αλλά ούτε και η Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων διανοήθηκε ποτέ να θίξει ή να θέσει σε δημόσιο διάλογο.
- ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Εν κατακλείδι, θα πρέπει να τονισθεί, ότι όλα τα παραπάνω συμβαίνουν με τους Δικηγορικούς Συλλόγους να παραμένουν θεαματικά … ΑΟΡΑΤΟΙ. Την Ολομέλεια διακριτικά ΑΜΕΤΟΧΗ και τους κατά καιρούς «πολυπράγμονες» Υπουργούς Δικαιοσύνης (όλων των μέχρι τούδε Κυβερνήσεων) να πειραματίζονται με απίθανα, απρόσφορα και κραυγαλέα αλυσιτελή και αναποτελεσματικά «νομοθετικά μέτρα», για να βγουν οι ίδιοι απ’ την αφάνεια, ασελγώντας ασύστολα στο Σώμα του Ποινικού Δικαίου (και όχι μόνον), αντιστάσεως μη ούσης.
Υπό τις συνθήκες αυτές η «ΕΝΩΣΗ ΠΟΙΝΙΚΟΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΜΑΧΟΜΕΝΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ» και μία αποφασιστικά δυναμική ηγεσία της είναι, ίσως, η μοναδική ρεαλιστική ελπίδα πριν το φρενοκομείο.
